"Πατρίδα" (ακρυλικό σε καμβά - Γενεύη, 2004)
Έλληνες της Διασποράς : πολίτες περιορισμένης ευθύνης;
Δυστυχώς, εμείς που πήραμε τον δρόμο της ξενιτιάς, δεν είναι δυνατό να ψηφίσουμε στον τόπο διαμονής μας. Μάλιστα, πολλοί από μας έφυγαν πρόσφατα από την πατρίδα και βρίσκονται προσωρινά στο εξωτερικό, με τις οικογένειές τους να τους περιμένουν στην Ελλάδα. Κι όμως, το δήθεν δημοκρατικό πολιτικό μας σύστημα δεν προβλέπει την συμμετοχή μας στις εκλογές, παρά μόνο εάν μεταβούμε στην Ελλάδα.
Η δικαιοσύνη είναι τυφλή (πρωτοδίκως, τουλάχιστον)
Αξίζει να σημειωθεί πως, από τα 33 κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, μόνον η Ελλάδα, η Αλβανία, το Αζερμπαϊτζάν και η Αρμενία συγκαταλέγονται στις χώρες που δεν παρέχουν καμία δυνατότητα στους ομογενείς τους να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα στον τόπο διαμονής τους. Μάλιστα, πρωτόδικη απόφαση του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ιούλιος 2010) καταδίκασε το ελληνικό κράτος επειδή δεν δίνει την δυνατότητα άσκησης του εκλογικού δικαιώματος στους Έλληνες στο εξωτερικό. Αυτό έγινε μετά από προσφυγή στο Δ.Α.Δ. δύο Ελλήνων που επιθυμούσαν να ψηφίσουν στο Στρασβούργο όπου διέμεναν μόνιμα, στις εκλογές του 2007. Στην ίδια απόφαση υπογραμμιζόταν ότι οι ελληνικές αρχές δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν την εντολή που έδωσε το Σύνταγμα στον νομοθέτη, να καθορίσει τις προϋποθέσεις για την άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν στους απόδημους Έλληνες. Επίσης αναφερόταν ότι η ντε φάκτο υποχρέωση που επιβάλλεται στους Έλληνες ομογενείς να ταξιδέψουν στην Ελλάδα για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, συνιστά διάκριση σε σχέση με τους άλλους Έλληνες, τους επιβαρύνει με υψηλά έξοδα και διαταράσσει την επαγγελματική και οικογενειακή τους ζωή. Ύστερα από αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης, το θέμα επανεξετάστηκε... Μαντέψτε τί συνέβη! (συνεχίζεται)
Η Ολομέλεια του Δικαστηρίου, ακυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση του, αποφάσισε τελεσίδικα (τον περασμένο Μάρτιο), ότι η επί τριακονταετία απροθυμία των ελληνικών αρχών να επιτρέψουν στους Απόδημους Έλληνες να ψηφίζουν στον τόπο εργασίας και διαμονής τους, δεν συνιστά παραβίαση του δικαιώματος συμμετοχής σε ελεύθερες εκλογές... Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρεφ’ το, που έλεγε και η συγχωρεμένη η γιαγιά μου...
Καθώς έτσι έχουν τα πράγματα, ως Έλληνες και υπεύθυνοι πολίτες που νοιαζόμαστε για την πατρίδα μας, έχουμε χρέος να πάμε στην Ελλάδα και να ψηφίσουμε στις Εθνικές Εκλογές της 6ης Μαΐου 2012.
Εκλογές: σε αφήνω να παίζεις, αρκεί να κερδίζω πάντα εγώ
Οι εκλογές είναι η μοναδική διαδικασία της κατ’ επίφαση δημοκρατίας μας που προβλέπει την συμμετοχή του λαού. Βεβαίως, η παρτίδα είναι στημένη. Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι φτιαγμένοι από εκείνους -τους δύο- που εναλλάσσονται εδώ και δεκαετίες στην εξουσία και δεν επιθυμούν ανατροπές. Κάνουν εκλογές επειδή πιστεύουν πως θα τις κερδίσουν. Ειδάλλως, δεν θα προκηρύσσονταν πρόωρες εκλογές -αυτό είναι προφανές. Το Σύστημα διαθέτει πολλά όπλα για να φέρει εις πέρας το σχέδιό του. Ας αναφέρουμε μερικά μόνο από αυτά. Γνωρίζουμε πως ο εκλογικός νόμος, δίνοντας bonus 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, επιτρέπει στα δύο πρώην "μεγάλα" κόμματα να συγκυβερνήσουν ακόμα και με χαμηλά ποσοστά. Σαμαράς-Βενιζέλος μιλούν για αυτοδυναμία, όμως δε μπορούν να κρύψουν τον ...έρωτά τους (με την εξουσία), αδιαφορώντας για το τίμημα (την υποδούλωσή μας). Επίσης, όσοι παρακολουθούμε στοιχειωδώς την επικαιρότητα και τις διάφορες πολιτικές αναλύσεις των «ειδικών», διαπιστώνουμε ότι τα ΜΜΕ ενεργούν συντονισμένα ως φερέφωνα της τρόικας και της κατοχικής -μη εκλεγμένης από το λαό, υπενθυμίζω- κυβέρνησης Παπαδήμου, παραπληροφορούν και διχάζουν τον λαό, νοθεύοντας ουσιαστικά το εκλογικό αποτέλεσμα. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, δημιουργούνται στο "παρά πέντε" διάφορα πολιτικά μαγαζάκια που βγάζουν στις βιτρίνες τους ψευτο-αντιμνημονιακή πραμάτεια, για να απορροφήσουν, κατά το δυνατόν χωρίς κραδασμούς για το Σύστημα, την οργή και αηδία της μεγάλης πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος προς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Κάποια από αυτά τα μαγαζάκια ονειρεύονται μάλιστα συμμετοχή σε μελλοντική κυβέρνηση... Τα πράγματα είναι λοιπόν πολύ σοβαρά. Ας μην δώσουμε λευκή επιταγή στους φαύλους. Είναι χρέος μας να εκφραστούμε στην κάλπη αυτές τις κρίσιμες ώρες για την πατρίδα μας.
Γιατί να πάω να ψηφίσω - το αληθινό δίλημμα
Μεταξύ άλλων, τα ψηφισθέντα Μνημόνια και όλα τα παρελκόμενα αποτελούν ουσιαστικά (όπως λέει χαρακτηριστικά ο Μίκης Θεοδωράκης) εθελούσια παράδοση -χωρίς στρατιωτική ήττα- της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας. Επιθυμούμε, άραγε, την συνέχιση και εδραίωση της υποδούλωσης της πατρίδας μας στα διεθνή κερδοσκοπικά συμφέροντα, μέσω των φαύλων πολιτικών και των τεχνοκρατών που διορίζει η ίδια η τρόικα; Θα συναινέσουμε στην περαιτέρω ταπείνωση κι εξαθλίωση των συμπατριωτών μας, πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται πλέον σε απόγνωση και οδηγούνται κατά χιλιάδες στην αυτοκτονία; Ή μήπως θέλουμε να παλέψουμε για μια πατρίδα ανεξάρτητη, περήφανη, που θα νοιάζεται πάνω απ' όλα για την προκοπή του ελληνικού λαού και όχι αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του χρέους (δηλαδή των τοκογλύφων); Είναι Χρέος μας να δώσουμε αυτή τη μάχη για την ελευθερία των συμπατριωτών μας που φορτώθηκαν άδικα το κόστος της ασυδοσίας και ατιμωρησίας μιας άθλιας πολιτικής ελίτ (που γέννησε την πολιτική κρίση -την αφετηρία του κακού στην Ελλάδα). Το κόστος αυτό επιβαρύνθηκε από την οικονομική κρίση που μόνο ελληνική δεν είναι. Η απάντηση δείχνει -και είναι- απλή, για όποιον βάζει πάνω απ' όλα το συμφέρον της πατρίδας. Τα πράγματα περιπλέκονται καθώς περνάμε στο επόμενο στάδιο, στο στάδιο της εφαρμογής της πατριωτικής πολιτικής που ψηφίσαμε.
Λέω λοιπόν «ΌΧΙ» στην πολιτική των μνημονίων. Και μετά;...
Ο δρόμος προς την έξοδο από την πολυεπίπεδη (πολιτική-οικονομική-κοινωνική) κρίση δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, σε καμιά περίπτωση. Θα εξαρτηθεί εν πολλοίς και από τις διεθνείς ισορροπίες που θα διαμορφωθούν προσεχώς (εν αναμονή των εκλογών στη Γαλλία, κλπ), κυρίως όμως θα εξαρτηθεί από το αν αποκτήσουμε, επιτέλους, πατριωτική κυβέρνηση που θα εμπνέει σεβασμό: στους Έλληνες και στους ξένους. Μια αληθινά ελληνική κυβέρνηση, που θα εκφράζει δηλαδή την μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας και θα υπερασπίζεται το συμφέρον των Ελλήνων (αντίθετα από τους σημερινούς απαξιωμένους πολιτικούς, που δήθεν «διαπραγματεύονται» στα διεθνή fora, μα στην πραγματικότητα είναι απλώς καρπαζοεισπράκτορες, οσφυοκάμπτες-υποτακτικοί των "οικονομικών δολοφόνων" τύπου Τόμσεν και Ράιχενμπαχ), μια κυβέρνηση που θα μπορεί να έχει λόγο σεβαστό μέσα και έξω, που θα καταφέρει να εμπνεύσει ξανά τον λαό, που θα μπορεί να παράγει έργο με την ενεργό συμμετοχή και συναίνεση του λαού. Δύσκολο; Ναι. Εφικτό; Δεν ξέρω. Μόνο αν το επιλέξουμε -και αγωνιστούμε γι' αυτό με όλες μας τις δυνάμεις- θα γνωρίζουμε. Είναι τόσοι οι αστάθμητοι παράγοντες, είναι τόσο ρευστό το διεθνές οικονομικό περιβάλλον, που προσφέρεται για την εφαρμογή του γνωστού -και επιτυχημένου ως τώρα- σχεδίου προπαγάνδας του Συστήματος... ενός σχεδίου σατανικού, με σκοπό το «διαίρει και βασίλευε», που θέτει στον λαό μας ψευτοδιλήμματα του τύπου "εμείς ή το χάος", "εμείς ή ακυβερνησία", "ευρώ ή δραχμή", καταφέρνοντας, σε ένα βαθμό, την τρομοκράτησή μας, την διάσπαση και αποδυνάμωση του πατριωτικού μετώπου, το "μάντρωμά" μας στα ξοφλημένα πολιτικά τους μαγαζιά.
Ένα είναι σίγουρο και, πλέον, πανθομολογούμενο: ο δρόμος που έχει επιλεγεί από τις μαριονέτες της τρόικας μας οδηγεί στον αφανισμό. Ενδεικτικά παραθέτω την πρόσφατη δήλωση του Αμερικανού οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτζ: "Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο ούτε ένα παράδειγμα, όπου οι περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών να οδήγησαν στην εξυγίανση ενός ασθενούς κράτους."
Συνοψίζοντας, από τη μια μεριά έχουμε έναν αγώνα δύσκολο, άνισο και σίγουρα πολυετή, για την εξασφάλιση της Εθνικής μας Κυριαρχίας, την ανάκτηση της Αξιοπρέπειας, αλλά και της προοπτικής δημιουργίας μιας αληθινής Δημοκρατίας (απαλλαγμένης από τους φαύλους που θα τιμωρηθούν)... από την άλλη έχουμε την επιλογή της εδραίωσης της σημερινής μας υποδούλωσης. Είναι σίγουρα βολικό για πολλούς,να γίνουν ραγιάδες.
Εμείς τί διαλέγουμε; Τί μας διδάσκει η Ελληνική Ιστορία που έχει γραφτεί με αίμα;
Ελλάδα: η καρδιά του Ελληνισμού κινδυνεύει
Ο λαός ξύπνησε και βλέπει καθαρά πια την Αλήθεια. Κι εμείς οι ξενιτεμένοι, παρά την απόσταση που μας χωρίζει από την Ελλάδα, γνωρίζουμε καλά τί συμβαίνει. Έχουμε όλοι μας συγγενείς και φίλους στην Ελλάδα, διαβάζουμε άρθρα, μαθαίνουμε, πονάμε. Επιτέλους, τέρμα οι αναλύσεις περί "συλλογικής ευθύνης", τέρμα πια το αυτομαστίγωμα! Δεν τα φάγαμε μαζί. Πολλούς από μας, τους περισσότερους θαρρώ, η Ελλάδα μας έδιωξε με τον τρόπο της. Όμως αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να ρίξουμε πίσω μας μαύρη πέτρα -είμαστε Έλληνες! Μας αφορούν άμεσα αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας. Ο Ελληνισμός δεν έχει σύνορα, έχει όμως καρδιά, κι αυτή λέγεται Ελλάδα. Η καρδιά μας, σήμερα, κινδυνεύει. Μαζί της δοκιμάζονται και τα κύτταρα της περιφέρειας, η Ελληνικότητα όπου γης. Απειλείται ουσιαστικά η δυνατότητα των παιδιών μας να μιλούν και στο μέλλον τη γλώσσα του Ομήρου στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας:"Ζούμε το ιστορικό μας τέλος, αλλά όχι ηρωικά. Απλώς παρακολουθούμε, δίχως επίγνωση, την κηδεία μας" (Η Καθημερινή, 20.09.2010).
Τα ταξίδια του ΓΑΠ και η χαμένη γοητεία της Ελληνικότητας
Στον ξένο τόπο όπου βρεθήκαμε πριν από χρόνια, φυτεύουμε κάθε τόσο κι έναν σπόρο Ελληνικότητας με την ελπίδα να δώσει καρπούς για τις επόμενες γενιές. Να μείνει ζωντανή η Α-λήθεια (να μην επέλθει η λήθη). Μέχρι πρόσφατα, η ελληνική μας καταγωγή ήταν αφορμή για ευμενή σχόλια από τους ξένους. Στις συναναστροφές μας μαζί τους γινόμασταν από την πρώτη στιγμή συμπαθείς. Η Ελληνικότητά μας, ακόμα κι αν, στα μάτια των ξένων, αντικατόπτριζε τις περισσότερες φορές τα επιτεύγματα των Αρχαίων Ελλήνων και σπάνια κάτι πιο πρόσφατο (όπως συνέβη και με τους Φιλέλληνες της εποχής της Επανάστασης του 1821), αυτή η, έστω, κάπως "ντοπαρισμένη" Ελληνικότητα είχε μια θετική αύρα, αποτελούσε ως πρόσφατα "διαβατήριο αποδοχής" και ευμένειας από τους ξένους. Όσο κι αν το νόημα της Ελληνικότητας (ο ορισμός της, καθώς και η σημασία της στον σημερινό κόσμο), αποτελεί ακόμη ζητούμενο για μας, εμείς νιώθουμε την ζεστασιά της, γνωρίζουμε πως παραμένει ζωντανή και με λόγο ύπαρξης στην κοινωνία, έστω κι αν δε μπορούμε ακόμα να την ψηλαφίσουμε. "Λάμπει μέσα μου κείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει." (Οδυσσέας Ελύτης). Μέχρι πρόσφατα, αυτή η σπιθίτσα της παλιάς φλόγας που γέννησε τον θαυμαστό Φιλελληνισμό, είχε μια αόρατη γλυκιά δύναμη κι επίδραση στους ξένους.
Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όλα άλλαξαν άρδην μέσα σε 2 μόλις χρόνια. Μεσολάβησαν οι περιοδείες του Γιώργου Παπανδρέου και των λοιπών μελών του θιάσου της συμφοράς (Θ.Πάγκαλου, Γ.Παπακωνσταντίνου και άλλων "προθύμων") με στόχο την δυσφήμιση των Ελλήνων ως διεφθαρμένων και τεμπέληδων, καθώς και πλήθος ανακριβών, ταπεινωτικών για τους Έλληνες, δημοσιευμάτων στα διεθνή ΜΜΕ. Σήμερα, κάθε φορά που αναφέρουμε σε κάποιον ξένο την καταγωγή μας (κάποιοι μάλιστα ντρέπονται και το αποφεύγουν!) δεχόμαστε -το λιγότερο- ειρωνικά σχόλια, ενίοτε δε, τα σχόλια είναι άκρως προσβλητικά. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ένα τοπικό περιοδικό της γερμανόφωνης Ελβετίας, σε πρόσφατο δημοσίευμά του, παρομοίασε τους γαλλόφωνους Ελβετούς με τους Έλληνες -καθότι είναι ευρέως διαδεδομένη η άποψη πως οι γερμανόφωνοι είναι πιο εργατικοί από τους γαλλόφωνους (κάτι που δεν αληθεύει, βάσει μελετών). Το θέμα έλαβε μεγάλη έκταση, αναπαράχθηκε από πολλά ΜΜΕ σε όλες τις τοπικές γλώσσες, ενώ οι Ελληνικές Αρχές (Πρεσβεία, Προξενείο) -καθώς παρακμάζουν κι εκείνες μαζί με το «κεντρικό μαγαζί»- δεν μπήκαν στον κόπο ν’ απαντήσουν. Μετά από αυτά, φανταστείτε πώς νιώθει ένας Έλληνας που ζει κι εργάζεται στην γαλλόφωνη Ελβετία και καλείται ν' αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας... Δεν αντέχω ν' αφιερώσω περισσότερο χώρο κι ενέργεια σε αυτή την άθλια σκευωρία, την οργανωμένη -με συγκεκριμένους στόχους- δυσφήμιση των Ελλήνων. Το θέμα μας είναι η Απελευθέρωση.
Επίλογος
Τέρμα λοιπόν τα ψέματα. Ας βοηθήσουμε να λάμψει το Φως, η Αλήθεια. Γνωρίζουμε πως το φαύλο Σύστημα που μας έδιωξε από την πατρίδα μας, δημιουργήθηκε, ενθαρρύνθηκε και γιγαντώθηκε με ευθύνη των ίδιων πολιτικών που έχουν το θράσος και μας υπόσχονται σήμερα πως θα μας σώσουν! Βενιζέλος! Σαμαράς! Δε γνωρίζουν τίποτα για το Έγκλημα! Ο Βενιζέλος μάλιστα έβαλε την υπογραφή του στην υπόθεση για την οποία ο Άκης Τσοχατζόπουλος φυλακίστηκε (μέχρι νεωτέρας). Στις 27 Απριλίου 1941, ημέρα κατά την οποία τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Αθήνα, η Πηνελόπη Δέλτα -προγιαγιά του Αντώνη Σαμαρά- αυτοκτονεί παίρνοντας δηλητήριο... Ο δισέγγονός της, 70 χρόνια μετά, προσφέρει στους Έλληνες ένα δηλητήριο για σωτηρία...
Είμαστε αποφασισμένοι κι επιθυμούμε την ανατροπή. Όμως, με πατριωτικά "τιτιβίσματα" στο twitter, με "like" στο facebook και με χαριτωμένες «επαναστατικές» αναρτήσεις στο προφίλ -την ώρα που ο εχθρός μας επιτίθεται ανφάς- δεν κερδίζεται η μάχη. Είμαστε αποφασισμένοι και πάμε στην Ελλάδα να ψηφίσουμε. Η ψήφος είναι το μοναδικό όπλο που μας παρέχει το σημερινό φαύλο πολιτικό σύστημα. Ακόμα κι αν το παιχνίδι είναι στημένο, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, έχουμε χρέος να συμμετάσχουμε. Με άλλα λόγια, ακριβώς επειδή το παιχνίδι είναι στημένο, οφείλουμε να καταβάλουμε ακόμη μεγαλύτερες προσπάθειες για ν’ ακουστεί η φωνή μας. Ενημερώνουμε τον περίγυρό μας, ενθαρρύνουμε τους φίλους και γνωστούς μας να ψηφίσουν. Τώρα, όχι αύριο.
Έχουμε μνήμη και γνώση. Οι υπεύθυνοι για τα διαπραχθέντα εγκλήματα πρέπει να τιμωρηθούν -κι αυτό είναι ένα ακόμη διακύβευμα της 6ης Μαϊου. Δεν συναινούμε στο Εθνικό Έγκλημα. Δε νομιμοποιούμε την Προδοσία.
Μαύρο σε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και στα δεκανίκια τους: τα μνημονιακά, κρυφο-μνημονιακά και ψευτο-αντιμνημονιακά παραμάγαζα.
Ψηφίζουμε ελεύθερα. Επιλογές υπάρχουν, ψάξτε το.
Με χαλύβδινη πίστη, υπομονή κι επιμονή, αγωνιζόμαστε για μια πατρίδα ελεύθερη.
Παίρνουμε μέρος στην εκλογική μάχη, ενώ παράλληλα ετοιμαζόμαστε για την "επόμενη μέρα", καθώς τα δύσκολα έρχονται από τις 7 Μαΐου.
Παίδες, καλή λευτεριά.
Γιώργος Σγούρδος
Λωζάννη, 21 Απριλίου 2012*
Η σημαία της Φιλικής Εταιρείας
"Ν' αγαπάς την ευθύνη.
Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.
Αν δε σωθεί, εγώ φταίω."
Νίκος Καζαντζάκης, Ασκητική
*στις 22 Απριλίου έγιναν κάποιες τροποποιήσεις-προσθήκες στο κείμενο.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών-Σπίθα, καθώς και σε πολλά ιστολόγια, μεταξύ των οποίων: οlympia, arcadiaportal.Τους είμαι ευγνώμων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου